Recept zoete aardappelsoep

‘Houd moed’.
Wat betekent Moed eigenlijk?
Moed betekent dapper zijn, je flink houden, ook als je bang bent of als iets tegenzit. Moed kan je helpen nieuwe dingen te doen. Je overwint je onzekerheid of angst en je laat je niet tegenhouden. Moed heeft te maken met doorzettingsvermogen en geduld.
Moed kan in kleine dingen zitten; je vangt een spin en brengt hem naar buiten, je wilt een lastig karweitje voor elkaar krijgen wat niet direct lukt. Geef je op of zet je door? Of denk aan het kind dat het spannend vindt om zonder zijwielen te fietsen, zich door het bijzijn van vader of moeder veilig genoeg voelt, het tóch probeert en zo leert fietsen. Ik denk aan mijn zoontje op zwemles waar hij vorige week moest leren duiken. De meester deed voor hoe het moest, en wat is het spannend om dan zelf met je hoofd in het water te duiken. Ik zag hem weifelen, en daar was zijn moed; hij dook onder water. Vol trots kwam hij boven, hij had iets nieuws geleerd.
Bij moed denk ik ook aan grote dingen: aan mensen die met verlies te maken hebben. Zij, die een naaste, hun partner of kind hebben verloren en al hun moed bij elkaar schrapen om het leven weer op te pakken. Moed geeft de kracht die nodig is weer tot actie te komen.
Ik denk aan de aangeklaagde huisarts uit Tuitjenhorn die in het nieuws was. Juist hij had een moedige daad verricht door een medemens met een uitzichtloze ziekte en waar sprake was van ondraaglijk lijden, te verlossen. De familie was deze arts zeer dankbaar. Maar het systeem keerde zich tegen hem en er volgde zoveel negativiteit omtrent hem dat hij niet de moed meer had om nog verder te leven. Hij is moedeloos gestorven. Zijn vrouw heeft jarenlang geprocedeerd om de onderste steen boven te krijgen een haar man zijn eer te geven. Daar heb je nog eens moed voor nodig. Volhouden en gaan voor rechtvaardigheid, blijven staan voor iets waarvan je de uitkomst nog niet weet. En haar moed werd beloond, al was dat natuurlijk een schrale troost.
Mensen die door hun omgeving bemoedigd worden, kunnen het leven beter aan. Ze zijn in staat hun angsten te overwinnen en uitdagingen aan te gaan. Laten we elkaar blijven bemoedigen, er voor elkaar zijn. Reik je hand uit, om te geven én te vragen. Geef niet op. Voel je verbonden en wees van betekenis.
En sta je binnenkort voor een nieuwe uitdaging, iets wat je spannend of lastig vindt? Spreek jezelf dan moed in met deze uitspraak van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’
Door Annemieke Hoogeboom

Huh, ik hoor je denken: rechts van het midden? Maar ik zit altijd links. Maar dit verhaal gaat niet over je plek in het repetitiehok, maar over iets heel anders: repeteren op de automatische piloot.

Ik durf te wedden dat je je wel herkent in wat ik nu ga zeggen: dat je het wekelijks repeteren ziet/ervaart als een automatisme, dat je meestal snel, snel naar de repetities gaat, dat je verwacht dat het gros van het werk tijdens de repetitie wordt gedaan, dat als je je niet helemaal hebt voorbereid je wel op je buurman/ – vrouw kunt vertrouwen, dat je je laat leiden door het tempo van de groep: oftewel iets achterover geleund.

Of ga jij altijd op en top voorbereid naar de repetitie, heb je altijd je “thuiswerk” voorbereid en méér, heb je je volledig verdiept in het arrangement, ben je super gefocust en laat je de hele dag achter je zodra je gaat repeteren? Hmmmmm, dat is ook wel weer een beetje overdreven, vind je ook niet?

De waarheid ligt in het midden, denk ik, of kunnen we, als we eerlijk zijn, onze inzet ietsje meer rechts van het midden gaan leggen?

De repetitie-o-meter

Weet je wat je het gaat opleveren, als het hele koor rechts van het midden gaat repeteren?

Het instuderen van de noten én de teksten gaat sneller, je kan veel sneller de diepte in én je kan sneller de stap maken naar intentie, emotie en proberen de boodschap over te brengen naar het publiek.

Zingen is echt te vergelijken met sporten: als je in de repetitie hard traint ( op standje intensief ipv op een sukkeldrafje) op samenzang, klank en intentie, dan kan je4, als het optreden komt, alles samenbrengen. Je hebt zo getraind op technieken, dat je op het moment suprême, echt kunt vertrouwen op die keiharde training en dat je het kan loslaten om de echte hoogstandjes te laten zien en kunt scoren door met gevoel en intentie je publiek in te pakken.

Minder naar je koorrepetitie gaan op de automatische piloot vergt wel iets van je, namelijk focus, commitment en energie:
 * bereid altijd je noten / tekst voor
 * zorg dat je “aan” staat als je de repetitieruimte inloopt
 * en verg van jezelf dat je rechts van het midden begint.

Dus, even terug naar het begin, wees eens eerlijk, op welke stand sta jij meestal als je gaat repeteren en waar zet jij vanaf volgende week jouw repetitie-o-meter op:
Standje Slof os Standje Super?

Opnames uit oktober 1998

Hier zijn mensen samen

Don’t take my name

Zingen verhoogt de weerstand en is goed tegen de stress. Zingen is goed voor het menselijk immuunsysteem, zo blijkt uit een onderzoek door wetenschappers van de Universiteit Frankfurt. de onderzoekers testten het bloed van mensen die in een professioneel koor zongen, voor en na een repetitie waarbij zij het Requiem van Mozart zongen. In twee op elkaar volgende koorrepetities werden lichamelijke veranderingen gemeten tijdens het zingen, en een week later tijdens het luisteren naar het Requiem. Na een uur bleek de concentratie immuun globine A, eiwitten die als afweerstof werken, en de hoeveelheid cortison, een hormoon tegen stress, aanzienlijk te zijn toegenomen. Als er alleen naar het Requiem werd geluisterd, was er nauwelijks verandering in de bloedwaarde.!
“Door het zingen wordt je adem gestimuleerd en dus ook je bloedsomloop, en dat werkt reinigend en stress verlagend”, zegt Gerda van Zelm, docente solozang aan het Koninklijke Conservatorium in Den Haag. “Mensen in een koor hebben ook pret en dat werkt eveneens stress verlagend. Dingen doen die je leuk vindt, zullen altijd helpen om gezond te blijven”.

Artikel uit het AD.

Limoncello tiramisu glaasjes
Kiwi toetje met kokosroom
Zomers toetje met yoghurt, rabarber compote en aardbeien
Zweedse gehaktballetjes met aalbessensaus
Roergebakken witlof met spekjes
Tagliatelle met paddenstoelenragout

Slechts ongeveer één op de 10.000 mensen heeft een absoluut gehoor. Dat wil zeggen dat ze de toonhoogte van een noot kunnen herkennen. Als iemand een c speelt op de piano, weten ze dat het een c is. Met muzikaliteit heeft dat weinig te maken. Ook heel muzikale mensen hebben meestal alleen een “relatief gehoor”. Zij kunnen horen dat iets een c is, maar dan moeten ze wel eerst een andere noot hebben gehoord waarvan ze de toonhoogte weten.
Er werd van uitgegaan dat een absoluut gehoor was aangeboren, of in ieder geval al in de vroege kindertijd moest worden aangeleerd. Maar wetenschappers van de Univerity of Chigago hebben ontdekt dat deze vaardigheid ook op latere leeftijd is te ontwikkelen. Ze lieten vrijwilligers oefenen in het raden van noten, waarbij ze direct feedback kregen of het goed was of niet. Na verloop van tijd bleken ze aanzienlijk vaker noten goed te benoemen.

* Bekende mensen met een absoluut gehoor: Michael Jackson, Mozart en Mariah Carey
* In 2013 bleek een epilepsiemedicijn soms als bijeffect te hebben dat mensen spontaan een absoluut gehoor kregen.

Uit: “Quest” augustus 2015

“I heard the Christmas Bells” is een kerstlied, gebaseerd op het gedicht “Christmas Bells” uit 1863 van de Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow.
Het vertelt over de wanhoop van de verteller bij het horen van kerstklokken; haat heerst en is zo sterk dat het het lied van “vrede op aarde en in de mensen een welbehagen”, bespot.
Het gedicht sluit af met de hoop dat de kerstklokken hernieuwde vrede onder de mensen zal brengen.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, trad de oudste zoon van Longfellow, Charles Appleton Longfellow, als soldaat in het leger, zonder de zegen van zijn vader.
In een brief van 14 maart 1863, werd Longfellow geïnformeerd, dat Charles was vertrokken.
“Ik heb lang geprobeerd om de verleiding, te gaan zonder uw toestemming, te weerstaan, maar ik kan niet langer wachten”, schreef hij. “ Het voelt als mijn plicht om te doen wat ik kan voor mijn land, ik zou zelfs mijn leven geven als dat nodig zou zijn”.
Charles werd al snel gepromoveerd tot luitenant en in november van dat jaar, werd hij zwaar gewond tijdens de Slag van New Hope.
In combinatie met het recente verlies van zijn vrouw tijdens een brand, werd Longfellow geïnspireerd om “The Christmas Bells” te schrijven.

Pas in 1872 werd het gedicht op muziek gezet.

De Engelse organist, John Baptiste Calkin, gebruikte een oude melodie uit 1848. De versie van Calkin was lang de standaard versie. Onder anderen Elvis Presley, Steven Curtis, Johnny Cash en Jimmy Rodger hebben het lied opgenomen in deze versie.
In 2011 zette de Britste pianist/componist, Jack Gibbons, als geassocieerde kunstenaar bij het “Davis & Elkin College” het op nieuwe muziek.
De eerste uitvoering daarvan was op 4 december 2011 door het Davis & Elkins College Choir.